تغییر گام:
سرعت:
گام اصلی:Em
پشت خط قرمز ترانه ها
عابر یه شهر گم شده تو دود
راوی خاطره های زخمیم
پر نوستالژی روزای کبود ــــ
پر بغضم پر بهت و انتـظار
انتظاری عبث پوچ و محال
انتظاره با تو همسفر شدن
دوباره میون جاده شمال
دلم پره بیا بازم با هم دیگه
بریم سفر جای ما اونجا خالیه
منو ببر ، منو ببر
یه عمر جاده شمال منتظر عبور ماست
نمیدونه یکی از اون دو تا قناری بی صـداسـت……
من پر از خواب های نیمه کاره ام
پر یاد روزای رفته به باد
چشامو میبندمو وا میکنم
تا شاید عطرت به خاطرم بیاد
تا شاید دوباره هم سفر بشیم
توی جاده ای به مقصد جهان
با همون پیکان قراضه که یه روز
یکی جاش گذاشت کنار اتوبان
یه پیکان قراضس ولی توی رویاش هنوزم جوونه
خیالش میتونه بازم توی جاده یه کله برونه
خیالش هنوزم موتور مونده باقی تو صندوق سینه
یه پیکان قرازه کنار اتوبان داره خواب میبینه
از کنار کودکی هام میگذرم
از رهاترین روزای زندگی
کاش میشد یه لحظه تکرار بشه
اون هوای سر به زیر سادگی
کاش می شد دوباره پا به پا بشیم
کاش میشد حتی شده واسه یکـبار
کودکانه ها دوباره گل کنن
تو عبور از خیابان لاله زار
لاله زار کاش میتونستیم همیشه بچه بمونیم
عمو زنجیر باف رو بازم توی کوچت بخونیم
لیمونارد شیشه ای دو زارـــــــــــ
لواشک برگی یه شاهی
بابا نون نداد نوشتن توی دفتـرای کـاهی
لاله زاری که هنوز تو کوچه هاش
خاطره های ما پرسه میزنه
سر کوچه ملیش مردیه که
داره توی رویاهاش جون میکـنه
سرکوچه ملی یه مرده
یه مرد که ۳۰ سال پیش ساعتش یخ زده
نمیدونه دنیا چه رنگی شده
نمیدونه کی رفته کی اومده
سر کوچه ملی یه مرده
یه مرد توی پالتوی کهنه احد بوق
داره عابر را رو نگاه میکنه
که رد میشن از کوچه های شلوغ
حیف نمیشه به عقب برگردیم
به شبای پرسه و در به دری
کافه چی دکمه برگشتو بزن
به روزای خوب کافه نادری ـــــــــــ
چشمک ستاره ها رو میشمردیم یادته
واسه تنـهایی شب غصه میخوردیم یادته
من مثه سایه تو تو واسه من مثل نفس
هر دومون برای هم دیگه میمردیم یادته
